'இலங்கை நிவாரணப் பணிக்காக இந்திய அரசு 500 கோடி ஒதுக்கியதற்கு நன்றி. அதே நேரத்தில், தமிழக முதல்வர் அனுப்பிய கடிதத்தில் உள்ள திட்டங்களையும் நிறைவேற்றினால் இன்னும் நன்றியுடையவர்களாக இருப்போம்...' என்று சமீபத்தில் பிரதமரை சந்தித்த தமிழக எம்.பி-க்கள் குழு முறையிட்டது.
அவர்களிடம், 'ஒதுக்கப்பட்ட நிதியில் பெரும் தொகையை விவசாய வளர்ச்சிக்காகச் செலவிடும் நோக்கில் இந்திய வேளாண் விஞ்ஞானிகள் ஆறு பேரை இலங்கைக்கு அனுப்பி ஆய்வு செய்ததை' கோடிட்டுக் காட்டினார் பிரதமர்.
பிரதமரே பெருமைப்பட்ட இந்த விவசாய விஞ்ஞானிகளின் பயணம்தான் தமிழகத்தில் மிகப்பெரும் பிரளயத்தை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது!
இலங்கை சென்ற அந்த ஆறு பேரில் கோவை வேளாண்மைப் பல்கலைக்கழக துணைவேந்தரான முருகேசபூபதியும் ஒருவர். இவர் இலங்கை அரசுக்கு ஆலோசனை கூறச் சென்றதைக் கடுமையாகக் கண்டித்து, கடந்த 21-ம் தேதி கோவை வேளாண்
பல்கலை வாயிலில் கண்டன ஆர்ப்பாட்டத்தை நடத்தியது, பெரியார் திராவிடர் கழகம். 'துணைவேந்தரே... ஈழத்துக்கு துரோகமிழைக்காதே! சிங்களனுடன் கைகுலுக்காதே!' என்று வார்த்தைகளில் சீறினார்கள் ஆர்ப்பாட்டக்காரர்கள்.
பல்கலைக்கழக வாசலில் நின்று, கடுங்குரல் கொடுத்த பெ.தி.க-வின் பொதுச்செயலாளர் கு.ராமகிருஷ்ணனிடம் பேசினோம். "எறும்புக் கூட்டத்தின் மேல் அனல் அள்ளிப்போட்டுக் கருக்குவதுபோல் ஈழத்தில் தமிழர்களை பொசுக்கிக்கொண்டு இருந்தார்கள். அப்போதெல்லாம் வாய்மூடி இருந்துவிட்டு, இப்போது எங்கேயிருந்து மத்திய, மாநில அரசுகளுக்கு பாசம் பொத்துக்கொண்டு வருகிறது? உழைத்தோம், பிழைத் தோம் என்று வாழ்க்கை நடத்திக்கொண்டிருந்த பூர்வீகத் தமிழர்களை, அவர்களின் சொந்த இடத்திலிருந்து விரட்டி விரட்டி அழித்த இலங்கை அரசாங்கம், அந்தப் பகுதிகளில் சிங்களர்களைக் கொண்டுவந்து குடியமர்த்துகிறது. இந்தக் கேடுகெட்ட செயலுக்கு, 'வடக்கின் வசந்தம்...' என்று பெயராம்!
முகாமில் உள்ள தமிழர்களை அடுத்த ஆண்டு ஜனவரிக்குள் அவரவர் பகுதியில் மீண்டும் குடியமர்த்தி விடுவதாக ராஜபக்ஷே சொல்வது பச்சைப் பொய். வதை முகாம்களில் சிக்கியுள்ள நம் தமிழர்கள், சுகாதாரச் சீர்கேட்டால் தினம் தினம் கணிசமான பேர் செத்துக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். ஜனவரிக்குள் 70 சதவிகிதம் பேர் சிதைந்தழிந்து விடுவார்கள் என்பதுதான் ராஜபக்ஷேவின் கணிப்பு.
இலங்கை சென்றுவந்த சில தன்னார்வஅமைப்புகளும் இதைத்தான் சொல்லியிருக்கின்றன. ஆக, எஞ்சியிருக்கும் ஈழத்தமிழர்களையும் இப்படியே கொன்றுவிட்டால், இந்தியாவிலிருந்து கிடைக்கும் 500 கோடி நிதி உள்ளிட்ட அத்தனை உதவிகளும் யாருக்குக் கொடுக்கப் படும்? முழுக்க சிங்களனின் வீடுகளுக்குத்தானே போய் சேரும்! பச்சைக் குழந்தைக்கே புரியும் இந்த சூட்சுமம், இங்கிருக்கும் அரசாங்கங்களுக்குத் தெரியாதா என்ன? மொத்தத்தில், 'வடக்கின் வசந்தம்' எனும் ராஜபக்ஷேவின் கருவறுக்கும் திட்டத்துக்கு நமது அரசாங்கமும் மறைமுகமாக சப்போர்ட் செய்கிறதா?
இந்தத் திட்டத்தின் ஒரு செயலாக்கமாகத்தான் இந்திய விவசாய வல்லுநர்கள் இலங்கை போய் வந்திருக்கிறார்கள். துணைவேந்தர் முருகேசபூபதி உள்ளிட்டவர்கள் அங்கே கள ஆய்வு செய்து கருத்துச் சொல்லியதும், ஆலோசனை வழங்கியதும் சிங்களனை முன்னேற்றத்தான்! அவர்கள் சிங்கள அதிகாரிகளைத்தான் சந்தித்துப் பேசினார்களே தவிர, எந்தத் தமிழனையும் சந்தித்துப் பேச முடியவில்லை! எனவேதான், இந்தத் திட்டத்தை நாங்கள் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறோம்!'' என்றார் பொட்டில் அடித்தாற் போல்.
துணைவேந்தர் முருகேசபூபதியை சந்தித்தபோது, 'ஓர் அரசு ஊழியன் என்கிற அடிப்படையில் அரசாங்கம் எனக்குக் கொடுத்த வேலையை செய்யத்தான் அங்கே போனேன். எங்களுடைய பயணத்தை எதிர்ப்பவர்கள், இதைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். நாங்கள் தமிழர்களுக்கு துரோகம் பண்ணப் போகவில்லை. போரில் பிழைத்து முகாமில் வாடுகிறவர்களின் மறுவாழ்வுக்காக நிறையச்செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம், நம் தமிழக மற்றும் மத்திய அரசாங்கங்களுக்கு நிறையவே இருக்கிறது. அதனால்தான் இவ்வளவு பெரிய நிதியை ஒதுக்கி இருக்கிறார்கள்.
உடை கொடுத்தோம், உணவு கொடுத்தோம் என்றில்லாமல், அந்த மக்கள் தங்களுடைய எதிர் காலத்தையும் ஸ்திரப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று தொலைநோக்குப் பார்வை யில் செயல்படுகிறது அரசாங்கம். அதற்காகத்தான் இப்படி விவசாயப் பணிகளில் அவர்களை ஊக்குவிக்க நினைக்கிறார்கள். இதற்கான கள ஆய்வுக்குத்தான் நாங்கள் போனோம். அங்கே இயற்கைச் சூழல் நன்றாக இருக்கிறது.
கொஞ்சம் மெனக்கெட்டால், விவசாயத்தில் அமோகமான மகசூலை அள்ளலாம். பாதிக்கப்பட்ட தமிழர்களுக்கு விதையில் தொடங்கி, அறுவடைக்கான கருவி வரை எல்லாம் வழங்க நம் அரசாங்கம் தயாராக இருக்கிறது. இதெல்லாம் நடக்கவேண்டும் என்றால், முதலில் முகாமில் அடைக்கப்பட்டுள்ள மக்கள் தங்களுடைய இடங்களுக்கு அனுப்பப்பட வேண்டியது அவசியம். முகாமில் இருக்கும் தமிழர்களை சந்திக்க எங்களை அங்கே அனுமதிக்கவில்லை. அவர்களுடைய பரிதாப நிலையைக் கேட்டறிந்தபோது, எங்கள் மனது உடைந்து போய்விட்டது. எனினும், காலம் அந்தக் காயத்துக்கு மருந்து தடவும் என்ற நம்பிக்கை இன்னும் இருக்கிறது..." என்றார்.
"இன அழித்தலையே முழு நோக்கமாக கொண்ட இலங்கை அரசு, தமிழர்களின் தாகத்துக்கு தண்ணீர் வார்க்கப் போவதாக சொல்வது 'ஓட ஓட கொன்னவன் பாடை தூக்க வந்தானாம்' என்கிற கிராமிய சொலவடையைத்தான் நினைவூட்டுகிறது!" என்று குமுறுபவர்களின் குரலில் நியாயம் இருப்பதாகவே தோன்றுகிறது.
Saturday, September 26, 2009
உள்ளாட்சி இடைத் தேர்தல்.... ஒதுங்கும் தேமுதிக!
சென்னை: தமிழகத்தில் நடக்கும் உள்ளாட்சி மன்றப் பதவிகளுக்கான இடைத் தேர்தலில் இருந்து தேமுதிக ஒதுங்கி நிற்பதாக அக் கட்சியின் அவைத் தலைவர் பண்ருட்டி ராமச்சந்திரன் கூறியுள்ளார்.
உள்ளாட்சிகளில் காலியாக உள்ள 603 பதவிகளுக்கான இடைத் தேர்தல் வரும் அக்டோபர் 7ம் தேதி நடக்கிறது. சமீபத்திய சட்டமன்ற இடைத் தேர்தலை புறக்கணித்த அதிமுக இந்தத் தேர்தலை புறக்கணிக்கவில்லை.
ஆனால், வழக்கமாக எந்தத் தேர்தலையும் புறக்கணிக்காத தேமுதிக உள்ளாட்சி இடைத் தேர்தலில் போட்டியிடும் வேட்பாளர்களை அதிகாரபூர்வமாக அறிவிக்கவில்லை. ஆங்காங்கே, அந்தக் கட்சியைச் சேர்ந்தவர்கள் சிலர் மட்டும் தனிப்பட்ட முறையில் போட்டியிட விண்ணப்பித்துள்ளனர்.
இது குறித்து பண்ருட்டி ராமச்சந்திரன் அளித்துள்ள பேட்டியில்,
இந்த உள்ளாட்சி இடைத் தேர்தலை நாங்கள் பெரிதாக கருதவில்லை. மத்திய தேர்தல் ஆணையத்தாலேயே தமிழகத்தில் முறையான தேர்தலை நடத்த முடியவில்லை. இந் நிலையில் தமிழக தேர்தல் ஆணையம் தேர்தலை எப்படி நடத்தும் என்பது நாம் அறிந்தது தான்.
மேலும் தேர்தலில் போட்டியிட எங்களுக்கு முரசு சின்னம் கிடைக்கவில்லை. இதுவும் போட்டியிடாததற்கு ஒரு காரணம். அதே நேரத்தில் தேர்தலை நாங்கள் புறக்கணிப்பதாகக் கூறுவது தவறு, ஒதுங்கி நிற்கிறோம் என்பதுதான் சரி என்று கூறியுள்ளார்.
புறக்கணிப்புத்தும், ஒதுங்கி நிற்பதற்கும் வித்தியாசம் என்ன என்பதை பண்ருட்டி தான் சொல்ல வேண்டும்.
இதற்கிடையே ராஜபாளையம் நகராட்சி இடைத் தேர்தலை தேமுதிக புறக்கணிப்பதாக அக் கட்சியின் மாவட்ட செயலாளர் ராஜா கூறியுள்ளார்.
அவர் கூறுகையில், சட்டசபை தேர்தலின் போது எங்கள் கட்சிக்கு முரசு சின்னம் ஒதுக்கப்பட்டது. ஆனால், உள்ளாட்சி தேர்தலில் அதே முரசு சின்னம் கிடைப்பதில் எங்களுக்கு சிக்கல் நிலவுகின்றது. எனவே ராஜபாளையம் நகராட்சி தேர்தலில் தேமுதிக போட்டியிடுவதில்லை என கட்சித் தலைமை முடிவு செய்துள்ளது என்றார்.
சில வாரங்களுக்கு முன்பு நடந்த சட்டமன்ற இடைத் தேர்தல்களை அதிமுக புறக்கணித்தபோது அதை சரமாரியாக விமர்சித்துத் தள்ளிய பத்திரிகைகள், இப்போது உள்ளாட்சி மன்றத் தேர்தல்களை விஜய்காந்த் கட்சி புறக்கணிப்பதாக அறிவித்துள்ளதற்கு எந்த ரியாக்ஷனும் காட்டவில்லை.
உள்ளாட்சிகளில் காலியாக உள்ள 603 பதவிகளுக்கான இடைத் தேர்தல் வரும் அக்டோபர் 7ம் தேதி நடக்கிறது. சமீபத்திய சட்டமன்ற இடைத் தேர்தலை புறக்கணித்த அதிமுக இந்தத் தேர்தலை புறக்கணிக்கவில்லை.
ஆனால், வழக்கமாக எந்தத் தேர்தலையும் புறக்கணிக்காத தேமுதிக உள்ளாட்சி இடைத் தேர்தலில் போட்டியிடும் வேட்பாளர்களை அதிகாரபூர்வமாக அறிவிக்கவில்லை. ஆங்காங்கே, அந்தக் கட்சியைச் சேர்ந்தவர்கள் சிலர் மட்டும் தனிப்பட்ட முறையில் போட்டியிட விண்ணப்பித்துள்ளனர்.
இது குறித்து பண்ருட்டி ராமச்சந்திரன் அளித்துள்ள பேட்டியில்,
இந்த உள்ளாட்சி இடைத் தேர்தலை நாங்கள் பெரிதாக கருதவில்லை. மத்திய தேர்தல் ஆணையத்தாலேயே தமிழகத்தில் முறையான தேர்தலை நடத்த முடியவில்லை. இந் நிலையில் தமிழக தேர்தல் ஆணையம் தேர்தலை எப்படி நடத்தும் என்பது நாம் அறிந்தது தான்.
மேலும் தேர்தலில் போட்டியிட எங்களுக்கு முரசு சின்னம் கிடைக்கவில்லை. இதுவும் போட்டியிடாததற்கு ஒரு காரணம். அதே நேரத்தில் தேர்தலை நாங்கள் புறக்கணிப்பதாகக் கூறுவது தவறு, ஒதுங்கி நிற்கிறோம் என்பதுதான் சரி என்று கூறியுள்ளார்.
புறக்கணிப்புத்தும், ஒதுங்கி நிற்பதற்கும் வித்தியாசம் என்ன என்பதை பண்ருட்டி தான் சொல்ல வேண்டும்.
இதற்கிடையே ராஜபாளையம் நகராட்சி இடைத் தேர்தலை தேமுதிக புறக்கணிப்பதாக அக் கட்சியின் மாவட்ட செயலாளர் ராஜா கூறியுள்ளார்.
அவர் கூறுகையில், சட்டசபை தேர்தலின் போது எங்கள் கட்சிக்கு முரசு சின்னம் ஒதுக்கப்பட்டது. ஆனால், உள்ளாட்சி தேர்தலில் அதே முரசு சின்னம் கிடைப்பதில் எங்களுக்கு சிக்கல் நிலவுகின்றது. எனவே ராஜபாளையம் நகராட்சி தேர்தலில் தேமுதிக போட்டியிடுவதில்லை என கட்சித் தலைமை முடிவு செய்துள்ளது என்றார்.
சில வாரங்களுக்கு முன்பு நடந்த சட்டமன்ற இடைத் தேர்தல்களை அதிமுக புறக்கணித்தபோது அதை சரமாரியாக விமர்சித்துத் தள்ளிய பத்திரிகைகள், இப்போது உள்ளாட்சி மன்றத் தேர்தல்களை விஜய்காந்த் கட்சி புறக்கணிப்பதாக அறிவித்துள்ளதற்கு எந்த ரியாக்ஷனும் காட்டவில்லை.
Labels:
அரசியல்,
தேமுதிக,
பண்ருட்டி ராமச்சந்திரன்,
விஜய்காந்த்
Monday, March 16, 2009
வல்வெட்டித் துறையில் தோன்றிய விடிவெள்ளி!
தமிழினத்தைக் காப்பாற்ற ஒருவரால்தான் முடியும். அவர்...!
தமிழ் இனத்தை காப்பாற்ற வல்வெட்டித்துறையில் ஒரு விடிவெள்ளி தோன்றியது. 30 வருடங்களாக கொள்கையை விடாமல் உடும்புப்பிடி பிடித்திருக்கும் இரும்பை ஒத்த மனம், எதற்கும் அடிபணியாத குணம் கொண்ட தேசியத் தலைவர் ஒருவரால் தான் அடிமைச் சங்கிலியை உடைத்து விடுதலையை பெற்றுத் தர முடியும் என்று தமிழகத்திலிருந்து ஒரு குரல் ஓங்கி ஒலித்திருக்கின்றது.
எல்லா விதமான போராட்டங்களையும் நடத்தியாகி விட்டது. இன்னமும் உலகின் கண்கள் திறக்கப்படவில்லை. இந்தியா உதவி செய்யும். கருணாநிதி உதவி செய்வார். பிரணாப் உதவி செய்வார் என்று நம்பினோம். தமிழக அரசியல்வாதிகளை நம்பினோம். அவர்கள் காலையில் ஒன்று பேசுகிறார்கள். மாலைக்குள் மாறி விடுகிறார்கள்.
ஐ.நா. சபை தலையிட்டு காப்பாற்றும் என்று நினைத்தோம். ஐரோப்பிய நாடுகள் உதவி செய்யும், காப்பாற்றும் என நினைத்தோம். எதுவும் நடக்கவில்லை. எல்லோரும் கழுத்தை அறுத்தார்கள். இப்போது ஒபாமாவிடம் போய் நிற்கிறோம். இவர்கள் மனது மாறி வருவதற்குள் எல்லாம் முடிந்து விடும்.
பிறகு யாரால்தான் முடியும். தமிழ் இனத்தை காப்பாற்ற வல்வெட்டித்துறையில் ஒரு விடிவெள்ளி தோன்றியது. 30 வருடங்களாக கொள்கையை விடாமல் உடும்புப்பிடி பிடித்திருக்கும் இரும்பை ஒத்த மனம், எதற்கும் அடிபணியாத குணம் கொண்ட தேசியத் தலைவர் ஒருவரால் தான் அடிமைச் சங்கிலியை உடைத்து விடுதலையை பெற்றுத் தர முடியும்.
5000 யானைகள், 1 இலட்சம் பேரைக் கொண்ட இப்ராஹிம் லோடியின் படையை பானிபட் போரில் வெறும் 15,000 பேரைக் கொண்டு ஒரே நாளில் வெற்றி பெற்றார் பாபர். வட இந்தியாவில் ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒப்பாரிச் சத்தம் கேட்டது. பாபர் தன் சுய சரிதையில் இவ்வாறு குறிப்பிடுகின்றார் 'எல்லாம் வல்ல இறைவன் அருளால் காலையில் தொடங்கிய யுத்தம் மலைக்குள் முடிவுக்கு வந்தது. இந்தியாவும் எனக்குக் கிடைத்தது'. மன உறுதி மற்றும் போர் தந்திரத்தினால்தான் இது சாத்தியமானது.
வன்னியில் இப்போது 50,000 இராணுவத்தினர் முற்றுகையிட்டிருக்கிறார்கள். போராடுவதைத் தவிர இப்போது நமக்கு வேறு வழியில்லை. தமிழகத்தில் வாழ்நாளில் போரை இது வரை பார்த்திராத இளைஞர்கள் 11 பேர் தீக்குளித்து உயிரை விட்டிருக்கிறார்கள். வன்னியில் தினமும் செத்து செத்து மடிவதை விட போரை சந்தித்து வெற்றி பெறுவது அல்லது வீர மரணம் அடைவதே மேல். அதை விடுத்து 'அவர் வந்து காப்பாற்றுவார்', 'இவர் வந்து காப்பாற்றுவார்' என்று நினைத்து அழுது கொண்டிருந்தால் ஒரு பயனும் ஏற்படப் போவதில்லை.
புதுக்குடியிருப்பில் சிக்கிக் கொண்டுள்ள 3 இலட்சம் பேரில் 25,000 பேர் வந்தால் போதும். வன்னி மக்களுடைய குடும்பங்களில் வீட்டுக்கு ஒருவர் புறப்பட்டால் போதும். தலைவருடைய கரங்களை பலப்படுத்தினால் போதும். சிங்களத்தின் பிடரியில் அவர் பேரிடி தருவார். வெற்றியை அவர் பெற்றுத் தருவார்.
கடைசி ஈழப் போரில் வெற்றி நமக்கு கிடைக்கும். தென்னிலங்கையில் எல்லா சிங்கள வீடுகளிலும் ஒப்பாரி ஒலி கேட்கும். ஏழேழு ஜென்மத்திற்கும் சிங்களவர்கள் தமிழர் தாயக பூமியை தொடக் கூட எண்ண மாட்டார்கள். உலகின் கண்கள் திறக்கப்படும். உலக நாடுகள் அனைத்தும் பேச்சு வார்த்தை என்று வலிய ஓடி வருவார்கள். அங்கீகாரம் தருவார்கள்!
புற நானூறு கண்ட ஒரு வீர இனத்திற்கு ஈழத்தை போரில் வென்றெடுப்பதுதான் பெருமை. பிறர் வந்து தங்க தாம்பாளத்தில் விடுதலையை வைத்து தருவார்கள் என்று எண்ணிக் கொண்டிருக்காமல் அனைவரும் தேசியத் தலைவருடைய கரங்களை வலுப்படுத்த வேண்டும். போரில் இறங்க வேண்டும். அப்போதுதான் தமிழர்களின் தாகம் தணியும். சுதந்திர ஈழம் அப்போதுதான் மலரும்!
-தமிழகத்திலிருந்து ஒரு குரல்!
வெளியீடு: தமிழ்வின்
தமிழ் இனத்தை காப்பாற்ற வல்வெட்டித்துறையில் ஒரு விடிவெள்ளி தோன்றியது. 30 வருடங்களாக கொள்கையை விடாமல் உடும்புப்பிடி பிடித்திருக்கும் இரும்பை ஒத்த மனம், எதற்கும் அடிபணியாத குணம் கொண்ட தேசியத் தலைவர் ஒருவரால் தான் அடிமைச் சங்கிலியை உடைத்து விடுதலையை பெற்றுத் தர முடியும் என்று தமிழகத்திலிருந்து ஒரு குரல் ஓங்கி ஒலித்திருக்கின்றது.
எல்லா விதமான போராட்டங்களையும் நடத்தியாகி விட்டது. இன்னமும் உலகின் கண்கள் திறக்கப்படவில்லை. இந்தியா உதவி செய்யும். கருணாநிதி உதவி செய்வார். பிரணாப் உதவி செய்வார் என்று நம்பினோம். தமிழக அரசியல்வாதிகளை நம்பினோம். அவர்கள் காலையில் ஒன்று பேசுகிறார்கள். மாலைக்குள் மாறி விடுகிறார்கள்.
ஐ.நா. சபை தலையிட்டு காப்பாற்றும் என்று நினைத்தோம். ஐரோப்பிய நாடுகள் உதவி செய்யும், காப்பாற்றும் என நினைத்தோம். எதுவும் நடக்கவில்லை. எல்லோரும் கழுத்தை அறுத்தார்கள். இப்போது ஒபாமாவிடம் போய் நிற்கிறோம். இவர்கள் மனது மாறி வருவதற்குள் எல்லாம் முடிந்து விடும்.
பிறகு யாரால்தான் முடியும். தமிழ் இனத்தை காப்பாற்ற வல்வெட்டித்துறையில் ஒரு விடிவெள்ளி தோன்றியது. 30 வருடங்களாக கொள்கையை விடாமல் உடும்புப்பிடி பிடித்திருக்கும் இரும்பை ஒத்த மனம், எதற்கும் அடிபணியாத குணம் கொண்ட தேசியத் தலைவர் ஒருவரால் தான் அடிமைச் சங்கிலியை உடைத்து விடுதலையை பெற்றுத் தர முடியும்.
5000 யானைகள், 1 இலட்சம் பேரைக் கொண்ட இப்ராஹிம் லோடியின் படையை பானிபட் போரில் வெறும் 15,000 பேரைக் கொண்டு ஒரே நாளில் வெற்றி பெற்றார் பாபர். வட இந்தியாவில் ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒப்பாரிச் சத்தம் கேட்டது. பாபர் தன் சுய சரிதையில் இவ்வாறு குறிப்பிடுகின்றார் 'எல்லாம் வல்ல இறைவன் அருளால் காலையில் தொடங்கிய யுத்தம் மலைக்குள் முடிவுக்கு வந்தது. இந்தியாவும் எனக்குக் கிடைத்தது'. மன உறுதி மற்றும் போர் தந்திரத்தினால்தான் இது சாத்தியமானது.
வன்னியில் இப்போது 50,000 இராணுவத்தினர் முற்றுகையிட்டிருக்கிறார்கள். போராடுவதைத் தவிர இப்போது நமக்கு வேறு வழியில்லை. தமிழகத்தில் வாழ்நாளில் போரை இது வரை பார்த்திராத இளைஞர்கள் 11 பேர் தீக்குளித்து உயிரை விட்டிருக்கிறார்கள். வன்னியில் தினமும் செத்து செத்து மடிவதை விட போரை சந்தித்து வெற்றி பெறுவது அல்லது வீர மரணம் அடைவதே மேல். அதை விடுத்து 'அவர் வந்து காப்பாற்றுவார்', 'இவர் வந்து காப்பாற்றுவார்' என்று நினைத்து அழுது கொண்டிருந்தால் ஒரு பயனும் ஏற்படப் போவதில்லை.
புதுக்குடியிருப்பில் சிக்கிக் கொண்டுள்ள 3 இலட்சம் பேரில் 25,000 பேர் வந்தால் போதும். வன்னி மக்களுடைய குடும்பங்களில் வீட்டுக்கு ஒருவர் புறப்பட்டால் போதும். தலைவருடைய கரங்களை பலப்படுத்தினால் போதும். சிங்களத்தின் பிடரியில் அவர் பேரிடி தருவார். வெற்றியை அவர் பெற்றுத் தருவார்.
கடைசி ஈழப் போரில் வெற்றி நமக்கு கிடைக்கும். தென்னிலங்கையில் எல்லா சிங்கள வீடுகளிலும் ஒப்பாரி ஒலி கேட்கும். ஏழேழு ஜென்மத்திற்கும் சிங்களவர்கள் தமிழர் தாயக பூமியை தொடக் கூட எண்ண மாட்டார்கள். உலகின் கண்கள் திறக்கப்படும். உலக நாடுகள் அனைத்தும் பேச்சு வார்த்தை என்று வலிய ஓடி வருவார்கள். அங்கீகாரம் தருவார்கள்!
புற நானூறு கண்ட ஒரு வீர இனத்திற்கு ஈழத்தை போரில் வென்றெடுப்பதுதான் பெருமை. பிறர் வந்து தங்க தாம்பாளத்தில் விடுதலையை வைத்து தருவார்கள் என்று எண்ணிக் கொண்டிருக்காமல் அனைவரும் தேசியத் தலைவருடைய கரங்களை வலுப்படுத்த வேண்டும். போரில் இறங்க வேண்டும். அப்போதுதான் தமிழர்களின் தாகம் தணியும். சுதந்திர ஈழம் அப்போதுதான் மலரும்!
-தமிழகத்திலிருந்து ஒரு குரல்!
வெளியீடு: தமிழ்வின்
Subscribe to:
Posts (Atom)